Што ми нокат се не зарије у месо
Да видиш ме како вриштим
Да се смејем што ме гледаш, а не помажеш
Да дам предност болести
И уступим место болу
Увијам живац док не пукне
И по теби не остави трагове
Да окусиш трен моје патње
Да преместиш моје лице на туђе
И да те заболи
