Lavirintom srca svog

Kud god pođem,
Slepi put,
Nikog da pozovem,
Pod nogama pločnik žut.

Oko mene zidovi,
Otuđeni i hladni,
A po njima snovi,
Izlizani i jadni.

Predamnom hodnici,
Dugi i pusti,
Tamno kao u grobnici,
Kao kiša kad se spusti.

U tišini svog glasa,
Tumaram lavirintom srca svog,
Kao deo talasa,
Čoveka potonulog.